Film jak zwykle u Loacha strasznie rozpolitykowany, i to nie tylko w swoim wydźwięku - no ale każdy kto choć trochę zna tego reżysera pewnie nie spodziewał się niczego innego (:
Loach zamyka wydarzenia początku lat dwudziestych w Irlandii w pigułce: główny bohater, Damien, rezygnuje z obiecującej kariery lekarza w Londynie i wstępuje do IRA. Tragiczne losy jego rodziny i sąsiadów mają pokazać nam atmosferę i realia tamtych czasów, gdzieś na irlandzkiej prowincji.
Można zarzucić filmowi że trochę jest tu wszystko zbytnio uproszczone i z całości wybija loachowska lewicowość (przyznaję, że trochę to drażni, szczególnie u głównego bohatera), jednak myślę, że historia, mimo wszystko, jest wiarygodna i przede wszystkim ujmująca. Nie znajdziemy tu nieodzownych i oklepanych elementów hollywoodzkiego scenariusza trzymającego w napięciu do ostatniej chwili, żeby w tani sposób wycisnąć jeszcze łzy na okazję napisów końcowych. Nie znajdziemy też technicznych fajerwerków czy obsesyjnego realizmu, którym reżyserowie lubią nas ostatnio szokować.
Film trochę przywodzi na myśl te sprzed kilkudziesięciu lat kiedy w kinie było dużo więcej symboliczności i treści, a mniej pieniędzy (przynajmniej w europejskim).
Zgodzę się również z filmwebową recenzją - film zorientowany chyba na nieco szerszą niż zazwyczaj u Loacha publikę.
Reasumując: bardzo ciekawa i przejmująca historia umieszczona w ważnym historycznie i społecznie kontekście z bardzo dobrą, naturalistyczną i ciekawą, moim zdaniem, grą aktorską (gratka dla lingwistów i miłośników akcentów (: ).

Miłośnikom kina polecam bardzo mocno, miłośnikom popcornu tak średnio, bo mało spektakularny.

A filmwebowi dziękuję za zaproszenie na pokaz przedpremierowy wygrany w konkursie (: